اثرات شوری بر مراحل تکوین آرتمیا اورمیانا

تاثیر تغییرات شوری بر روند تکوین ‏‎artemia urmiana‎‏ مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، معیارهای درصد تفریخ، قابلیت تفریخ، نرخ تفریخ و همزمانی در شوریهای متفاوت محاسبه شد. سپس ناپلیوستهای با شرایط یکسان تفریخ، در شوریهای متفاوتی پرورش یافته، نرخ رشد و زمان تبدیل اینستارها ‏‎‎‏(به عنوان معیاری برای نمو) محاسبه شد. نتایج نشان می دهد که ‏‎33ppt‎‏ شوری اپتیمال برای تکوین مراحل جنینی و تفریخ می باشد؛ همچنین در روند تکوین لارو آرتمیا، تغییر شوری بطور یکسان بر رشد (تغییرات کمی) و نمو (تغییرات کیفی) جانور تاثیر می گذارد. شوریهای پایین تر ‏‎(35ppt)‎‏ در اوایل دوره پرورش به رشد و نمو سرعت بیشتر می دهد، در حالیکه بلوغ لاروها در این حالت با تاخیر همراه است و یا اصلا صورت نمی گیرد. شوریهای حد وسط ‏‎‎‏(‏‎100ppt‎‏ و 60) پس از مدتی باعث رشد و نمو سریعتر لاروها شده و در شوری ‏‎100ppt‎‏ (در روز 24) بیشترین نسبت افراد بالغ یافت می شود. شوریهای بالا همانند شوریهای پایین باعث کاهش رشد و نمو می شوند؛ در شوری ‏‎180ppt‎‏، از روز 12 تفریخ به بعد، هیچ جانوری زنده نمی ماند، در واقع همانند رشد و نمو و بلوغ، بیشترین میزان بقا نیز در شوریهای حد وسط (‏‎100ppt‎‏ و 60) بدست می آید. این امر نشاندهنده سازش جانور با شوریهای حد وسط است، بطوریکه شوریهای بالا و پایین در هر دو باعث وارد آمدن استرس به جانور شده و بر رشد و نمو و قدرت حیات آن تاثیر منفی می گذارند.